Nehalennia   (04)

Dus  [:]

¿  hoe  bepaal  je  in  een  woord    – waarvan  je / men  de  betekenis  niet  kent  en  uit  een  taal  die  je /men  niet  kent –    de   syllabise  structuur   //  opdat  je  het  woord  op  juiste  wijze  kan  leren  opdelen  en  begrijpen   ?

Een  methode  is  [:]   patroon-herkenning   door  vergelijking  met  vergelijkbare  namen / woorden .

     1.   Wij  weten  dat  het  een  godin  is  (  //  want  staat  in  de  inscriptie [:]  dea ) ;

2. dat  zij  dus  van  vrouwlijke  kunne  is ;  het-geen  ook  in  de  inscriptie  tot uitdrukking  komt  in  de  slot– a   ( in  de  < ^□ NOM. > )  [:]   < ^□ NOM. >   NEHALENNIA
3. de  inscriptie  (ge)regeerd  wordt  door  latijnse  grammatica-regels [:]   DEAE  NEHALENNIAE   < ABL . sing. >
4. dan-ook  verwacht  mag  worden  dat  de  morfologise  opbouw  aan  dezelfde  regels  onderhevig  zal  zijn [:}

Mits-dien  is  het   voor-de-hand-liggend   een  vergelijking  te  trekken  naar  latijnse  mythologise  figuren  als   Proserpina  en  Fortuna ,   die  morfologisch  doorzichtig  zijn [:]

PRO  ╪  SERP  ╪  INA   ;;     FORT  ╪  UNA   //

en  daarnaast  ook  gewone  persoons-namen ,  zoals

AGRIPP  ╪  INA  [f.]  ,  de  vrouwelijke  pendant  van  AGRIPPA  [m. !]  ;;

POMP  ╪  ONIA .

Op  vergelijkbare  wijze  redeneerde  H.  ( Hendrik )  Kern  ( 1833 ~1917 )   (-  in  de  Taal- en  Letterbode ,  jg. 2  ( 1871 ) -)

[  →  https://books.google.nl/books?id=PXs_AAAAYAAJ&pg=PA89  ]  ( bz. 89 ~100 )

op  bz. 92 [:]

« Dewijl  we  weten  den  naam  of  titel  eener  godin  voor  ons  te  hebben ,  moeten  we  onwillekeurig  gissen  dat  het  laatste  gedeelte ,  ennia  enz. ,  wel  eens  overeen  kon  komen  met  ons  in ,  in  koningin  en  dergel . »

en  gaat  vervolgens  dieper  in  op  dit  suffix .   Zo  schrijft  hij  ( waarbij  betekenis-omschrijvingen  zijn  omgezet  naar  mijn  systeem )  [:]

« In  de  taal  der  Salische  Franken  ( Oudnederlandsch )  vindt  men  nia  regelmatig  achter  den  stam  gevoegd ;  dus  van  litu  (► lijfeigene ◄)  litunia  (► vrouwelijke  lijfeigene ◄) ;  van  liudi   (► volk , persoon ◄) ,  liudinia   (► vrouw ◄) ;  van  stam  ambahta  ( ambahtia) ,  ambita   (► dienstman ◄) ,  ambahtania ,  ambitania ,  ook  ambahtonia ,  waar  de  slot-a  des  stams  reeds  in  o  is  overgegaan ;   van  hōreg ,   hōrog  (► een  horige ◄)   komt   hōregania   (► hoorige  vrouw ,  dienstmeid ◄) .   In  het  Oudnoordsch  levert  âs ,  hemelgeest ,  het  vrouwelijke  âsynja  op ;   vargr ,  vargynja .  »

Hij  komt  zelfs  tot  de  slot-som  dat  de  verscheidenheid  aan  vormen  zelfs  verbiedt  in  ennia  iets  anders  te  zoeken  dan  een  afleidings-bestanddeel .   En  houdt  dus  nehal  over  dat  hij  verder  “ontleedt”  .